1

Onderwerp: Voor mijn ouders

Mijn ouders hebben in 1967 een zoontje verloren,we weten zijn naam, geboorte en sterf datum en op welke begraafplaats hij begraven is.Er is echter geen bewijs van zijn geboorte en/of sterven,hij is niet aan gegeven.
Mijn moeder is nu ernstig ziek en haar wens is dit kindje alsnog in hun trouwboekje bij te laten schrijven,helaas is dit alleen mogenlijk als ze bewijs hebben van zijn geboorte/sterven.Kan iemand mij helpen?

Groet,Sam.

Re: Voor mijn ouders

Hoi Sam,

vooropgesteld, ik heb nooit met een probleem zoals jij schetst te maken gehad.
Het belangrijkste lijkt mij er achter te komen welke eisen de gemeente stelt aan ''het bewijs''.
Aangifte via de Burgerlijke Stand valt dus af, weet de gemeente dat al ?

Zou een bewijs van begraven via de administratie van de begraafplaats voldoende zijn ?
Of een doktersverklaring ?
Met een beetje menselijkheid en goede wil moet je moeders wens toch op te lossen zijn ?
Zeker in deze tijd rond kerst.

En tot slot, soms is het goed om een ambtenaar het gevoel te geven dat hij zich aan de regels moet houden maar dat hij desondanks misschien toch nog een slimme oplossing kan bedenken ?

Groetjes, Maikel

3

Re: Voor mijn ouders

Dag,

Volgens mij kan je moeder nog steeds aangifte doen van die geboorte bij de Burgerlijke Stand,
en ook van het latere overlijden.
Moeders mogen altijd zelf aangifte doen - weet ik uit eigen ervaring -
en er bestaan gewoon allang procedures voor allerlei niet-op-tijd-inschrijf-gevallen.
Ze moet wel haar eigen identiteitsbewijs meenemen.

Vroeger kon dat inschrijven in de het GeboorteRegister Burgerlijke Stand na de officiele 3-5 dagen alleen maar met een speciale machtiging van het Openbaar Ministerie -
(wet uit 1994)
tegenwoordig hoeft de ambtenaar het alleen maar door te geven aan dat Openbaar Ministerie, omdat ze officieel te laat is.
Die bepaalt dan wel of er eventueel een boete betaald moet worden - en hoe hoog.
(een wetboek uit 2007).

Binnen een huwelijk geboren voorkomt allerlei extra papieren voor vader-erkenning, en naamsgeving,
dus dat probleem heb je niet.

Wel hoort er officieel naast die moeder een verklaring bij van een vroedvrouw/kraamhulp/hulpverlener of andere getuige,
dat dit kind echt uit deze moeder was. Het geboorte-bewijs.
Het kan zijn dat die gewoon bij de huisarts ligt.
Maar er zijn wel vaker moedertjes alleen bevallen zonder getuigen,
en er zijn vluchtelingen zonder papieren die willen naturaliseren,
dus geeft het OM of de ambtenaar dan wel aanwijzingen over hoe die getuige-verklaring opgesteld moet of kan worden als er niet een is.

Mij staat bij dat de vroedvrouw dat formulier namelijk ook bij de huisarts moest inleveren,
het wordt toch ergens weer bijgehouden omdat je later met controles of alles goed gaat, consultatieburo's en oproepen voor inentingen te maken krijgt.
Het kan dus nog bij de toenmalige huisarts liggen, of meeverhuisd zijn naar de huidige.

Dat is ook die doktersverklaring of -verklaringen die Maikel bedoelt,
je kunt in Nederland eigenlijk niet zomaar begraven worden, er moet altijd een document bij van een arts, die de dood/het overlijden vastgesteld heeft.
Dat kan eigen huisarts zijn, ziekenhuis arts, of een arts die ze daar speciaal voor oproepen (bv bij een verkeersongeluk ver van huis).
Misschien heeft de administratie van de begraafplaats de bijbehorende paperassen nog -
of hebben ze die weer aan de huisarts gegeven.

Als je moeder te ziek is om zelf naar het gemeentehuis te gaan,
kun je denk ik vragen om een buitengewoon ambtenaar die even bij haar langskomt.

Je kunt dus:
of de gemeente vragen welke papieren je nodig hebt - en ze later inleveren
of de huisarts vragen wat hij nog heeft - en het dan alvast meenemen.
Meestal verhuizen administraties wel mee van de oude naar de nieuwe huisarts, als je moeder bv. verhuisd is.

Je moet het wel even aan een echte BS ambtenaar vragen
en niet gewoon aan de balie of telefoniste.
Als je denkt: ik snap er niks van en al die moeilijke woorden, kun je/jullie ook vragen om een afspraak van een uur,
dat ze je het allemaal even rustig uitleggen en even met je/jullie doornemen wat er allemaal kan en bij komt kijken.
Als er geen doktersverklaringen gemaakt waren, of het is allemaal weg en onvindbaar - weet de ambtenaar ook wel manieren om toch iets op te stellen.

groet Margreet

4

Re: Voor mijn ouders

Mijn dank voor jullie reactie is groot!!
  Ik ga vandaag naar de begraafplaats om te horen of er daar inderdaad papieren zijn.
  De huisarts is ook een goeie optie deze ga ik direct bellen!
  Het is ook een vreemd gebeuren dat een kindje (hij heeft ook nog een halve dag geleefd)
  zomaar begraven is. Mijn moeder gaat erg snel achteruit dus ik hoop dat het nog gaat lukken.
Trouwens,bij de burgelijke stand vertelde men dat het geen probleem zou zijn als er maar bewijs was
  dat het kereltje echt geboren is.
  Ik ga ervoor,bericht volgt!

  Groet,Sam.

5

Re: Voor mijn ouders

Hallo,

het is gelukt!!! Op de begraafplaats heb ik het stukje bewijs gekregen,daarmee waren mijn
ouders al heel blij.Hun zoontje is nu bijgeschreven in hun trouwboekje.Het geeft mijn moeder
veel rust!   Hartelijk dank voor jullie reacties/tips.

Groet,Sam

Re: Voor mijn ouders

Hoi Sam,

ik ben blij voor jou en je familie dat het toch nog goedgekomen is.
Klasse !

Groetjes, Maikel

7

Re: Voor mijn ouders

hallo sam,

Wat een mooi bericht zeg. Ben blij voor jullie dat dit gelukt is.

Groeten Judith

Re: Voor mijn ouders

Hallo Sam en anderen,

Ik las met verbazing dit verhaal. Ik heb namelijk eenzelfde verhaal. Het toeval wil, dat ik ook een broertje heb, geboren en overleden in 1967, die nooit is aangegeven. Hij heeft ongeveer 10 min. geleefd en nog een zogenaamde nooddoop van de arts ontvangen. Omdat er een medische voorgeschiedenis was, die ik jullie verder zal besparen, hebben mijn ouders hem afgestaan aan de wetenschap, zoals ze dat noemen. De gedachte hierbij was dat dit henzelf en andere stellen zou kunnen helpen bij hun kinderwens. Een en ander ging gepaard met de nodige haast en het kindje is toendertijd gecremeerd in het ziekenhuis.
Er is echter nooit aangifte gedaan. Jaren na dato 'knaagt' dit nog steeds aan mijn ouders. Ik heb jaren geleden contact gezocht met de burgerlijke stand, maar kreeg te horen dat dit via het OM en de rechtbank zou moeten lopen. Omdat er verder geen bewijs voorhanden is, anders dan de wetenschap bij enkele familieleden, zag ik verder maar vanaf.
Ik ben daarom blij met de reactie van Margreet, dat het kennelijk tegenwoordig wat makkelijker is geworden. Ik ga daarom toch maar weer een poging wagen om mijn broer op de een of andere manier geregistreerd te krijgen.

Met vriendelijke groet,
Willem

9 Laatst bewerkt door Wim44 (09-06-11 10:13:13)

Re: Voor mijn ouders

@ Willem

Een kind dat tijdens of direct na de geboorte is overleden, wordt in de BS beschouwd als niet te zijn geboren. Er is dan geen geboorte akte.

Het kind wordt beschouwd als een levenloos kind, er wordt wel een overlijdensakte opgemaakt. Een kopie van de overlijdensakte is alleen door directe familieleden opvraagbaar (ivm recente datum, de gegevens zijn nog niet openbaar).

Als je de datum van ovl. weet, dan kan de ovl. akte opgezocht worden. In dat geval zal bijschrijven in bijv. een trouwboekje niet veel problemen opleveren.

Of iemand begraven, gecremeerd of ter beschikking gesteld wordt aan de wetenschap, maakt voor het opmaken van de ovl. akte niets uit.

Als een kind veel te vroeg geboren is (binnen een door de wet gestelde periode, zie BW) dan wordt geacht dat het kind nooit bestaan heeft. In die gevallen komt het overleden kindje ook niet in het ovl. register van de gemeente voor.

De regels zijn inmiddels op een aantal punten veranderd. Als een kind bij de bevalling al overleden is, of kort daarna overlijdt, dan kan ook aan dat kind een "naam" worden gegeven. Het kind heeft dan een "identiteit" en is niet naamloos omdat de overlijdensakte het kind als levenloos kind met alleen achternaam beschrijft.

Een levenloos geboren kind wordt niet bijgeschreven in de geboorte registers van de BS. Er wordt alleen een ovl. akte opgemaakt.

Of een vermelding in een trouwboekje juridische waarde heeft weet ik niet. Ik kan me heel goed voorstellen (ervaring met eigen ouders) dat dit wel "emotionele waarde" heeft.


Succes en groet,
Wim